Páginas

28/12/10

PARA LEMBRAR QUE A VIDA É FERMOSA

Como só se escoitan queixas contra o ano saínte e a mala vida, non está demais lembrar que ten cousas moi fermosas das que case non nos percatamos. Por iso recollemos unha vella canción e unha voz xa perdida. Lede con atención a letra porque é toda unha lección:
Esta vez sen traducir
GRACIAS A LA VIDA
Gracias a la vida que me ha dado tanto
Me dio dos luceros que cuando los abro
Perfecto distingo lo negro del blanco
Y en el alto cielo su fondo estrellado
Y en las multitudes el hombre al que amo

Gracias a la vida que me ha dado tanto
Me ha dado el oído que en todo su ancho
Graba noche y día grillos y canarios
Martirios, turbinas, ladridos, chubascos
Y la voz tan tierna de mi bien amado


Gracias a la vida que me ha dado tanto
Me ha dado el sonido y el abecedario
Con él, las palabras que pienso y declaro
Madre, amigo, hermano
Y luz alumbrando la ruta del alma del que estoy amando

Gracias a la vida que me ha dado tanto
Me ha dado la marcha de mis pies cansados
Con ellos anduve ciudades y charcos
Playas y desiertos, montañas y llanos
Y la casa tuya, tu calle y tu patio
Gracias a la vida que me ha dado tanto
Me dio el corazón que agita su marco
Cuando miro el fruto del cerebro humano
Cuando miro el bueno tan lejos del malo
Cuando miro el fondo de tus ojos claros

Gracias a la vida que me ha dado tanto
Me ha dado la risa y me ha dado el llanto
Así yo distingo dicha de quebranto
Los dos materiales que forman mi canto
Y el canto de ustedes que es el mismo canto
Y el canto de todos que es mi propio canto.













27/12/10

FIN DE ANO

26/12/10

Fácil de ENTENDER!

Curto e claro e non se trata dunha "inocentada" porque non é o día aínda que inocentes hai moitos. Prestade atención porque nun vídeo curto, moi curto, hai moita e moi clara información. Grazas a Carmen por envialo.

El gran casino europeo from ATTAC.TV on Vimeo.

25/12/10

PANXOLIÑA AO NON USO

Panxoliña laica e xitana

Vente, amigo!, imos ver
ao home novo que vai nacer.
O valor e a fortuna
van pelexar por lle abrir o berce.
É tan vivo e tan gracioso
que non lembrarás mirar se é fermoso.

Vente, neno!, imos ver
a este sol novo que quere nacer.
Vente a ver como brotou
chama viva do lume apagado.

Chorará sen fundamento
e esquecerase cando estea contento.
Non comprende o churumbel,
pero tampouco nós a el.

Vente, prima!, imos ver
a lúa nova que empeza a crecer.
Vente a ver como saíu
rama fresca de árbore partida.

Non poderá ver o futuro,
pero saberá vivir inseguro.
Será igual a outro calquera
pero ao seu estilo e ao seu xeito.

Vente, amigo!, imos ver
a fonte clara que rompe a correr.
Vente, amigo!, imos ver
se o home novo puidera nacer

Chicho Sánchez Ferlosio
En castelán, como foi escrita a panxoliña e cantada por Amancio Prada. Non é irreverente, o mellor amigo do home é o que ides ver nas imaxes.

22/12/10

"O amor pola lectura é algo que se aprende pero non se ensina. Da mesma forma que ninguén pode obrigarnos a namorarnos, ninguén pode obrigarnos a amar un libro. Son cousas que ocorren por razóns misteriosas, pero do que si estou convencido é que a cada un de nós hai un libro que nos espera. Nalgún lugar da biblioteca hai unha páxina que foi escrita para nós"
Dixo Alberto Menguel e ten moita razón, non se ensina a amar a lectura pero pódese tentar axudar e iso é o que buscan as Mochilas Viaxeiras que este Nadal andan a navegar por moitos e procelosos mares. Esperamos que á volta traian nos cadernos de bitácora novas Cidades de palabras ou mansaxes tan cheas de alento como as dunha nai que falaba do que disfrutan na casa coa lectura, de como inteercambian títulos e experiencias, ou como as de un pai que que comentou a difícil singladura de ter que explicar o vocabulario, pero que disfrutou manexando o timón, ou da nena que tivo que pedir ao seu avó que lle falara de historia e do ben que o pasou porque o escoitou a neta e leeron xuntos. Diante de viaxes tan fermosas non importan os silenzos.
Nós, como Menguel, queremos que o noso alumnado se convirta en subversivo! porque esa é a única salvación nesta sociedade e "nosa soa esperanza está en volver insistir en que somos criaturas intelixentes. Non é só dicirlle aos mozos que sexan lectores, senón recordarlles que son intelixentes" .
Que o faro da FIN DO MUNDO guie a os nosos barcos!

LIBROS PARA O NADAL

19/12/10

O QUE TODOS DESEXAMOS:

Bo NADAL

MANUEL NÚÑEZ SINGALA

LINGUAS QUE SOAN MAL

Hai anos que acudo a centros de ensino de Galicia a compartir reflexións cos rapaces e –cómpre dicilo– a aprender deles. Moitas veces falamos de prexuízos, e entre outros xorde con frecuencia un moi común: a percepción do galego como unha lingua bruta, que soa mal.
Para guiar a reflexión propóñolles que fagamos unha clasificación dos idiomas en función de se os perciben como linguas que soan ben ou mal. Os resultados soen ser bastante previsibles: castelán, francés, inglés e italiano adoitan ser idiomas sobre os que todos coinciden na súa agradable sonoridade. Cando se trata de escoller aqueles que soan mal, hai sempre acordo arredor dun: o alemán. E a miúdo tamén sobre outros que soen resultar afastados ou exóticos: o árabe, o ruso, o xaponés... Non é agora o momento de lle dar voltas a este asunto que precisa de máis espazo para ser tratado con profundidade. Só quero chamar a atención sobre un feito que cada vez ocorre máis a miúdo: dun tempo a esta parte, e falo de non hai máis de dous ou tres anos, a espontánea e valiosa opinión dos rapaces comezou a engadir dúas linguas máis á nómina dos idiomas malsoantes, dúas linguas que anteriormente, durante anos, non xurdiron xamais, pero que agora agroman con insistente frecuencia: o éuscaro e o catalán.
Esta percepción non deixa de ser un síntoma claro da involución que en materia de tolerancia lingüística está a vivir a nosa sociedade, sinal dun alarmante retroceso nos avances acadados de cara á convivencia das linguas e froito do éxito de determinadas políticas reaccionarias. Trátase dun feito que cada día se fai máis patente e que precisará dun esforzo titánico para ser contrarrestado... no caso de que aínda sexa posible facelo.
Non foi só Núñez Singala que falo do Galego estes días, tamén o fixo outro Manuel, Manuel Rivas no País, nun fermoso artigo que podedes ler non enlace baixo o seu nome, que ten moita miga, por aquilo de que "A Santa Compaña salvará o Galego"

17/12/10

PARA QUE VOS ENTRETEÑADES UN POQUIÑO

SHREK, bueno, quero dicir burro, tamén quere lembrar que é Nadal.


BO NADAL!

Os compoñentes do Club de Lectura fixeron unha tradución que queren deixar aquí para expresar a td@s os seus desexos neste Nadal. Elexiron unha panxoliña popular e, nalgún momento introduciron "variacións poéticas" pero fixeron un grande esforzo e merecen un bico de tod@s nós, a que si?

VALS DE NADAL
Xa chegou o Nadal
que nos fai soñar
cun mundo mellor,
cun mundo de amor.
No campo e na cidade
óense cantos de paz
que nos enchen a alma
de felicidade.
Ao redor da mesa
é todo alegría,
esquécense as penas,
esquécese a dor.
E na cabeceira,
a avoa ditosa
estreita amorosa
ao netiño menor.
Dúas bágoas tremen
en cada pupila,
reflicte o seu rostro
feliz emoción.
Os netos rodean
a branca cabeza,
formando unha roda
de dita e amor.
Brindemos, irmáns,
brindemos, amigos.
Saúde para o Pai,
bendígate, Deus.
E para ti, Nai,
un bico profundo
do meu corazón.
Campás de alegría
botadas ao voo.


Pasádeo moi ben, sen pasarvos, e ....... felices LECTURAS!

15/12/10

ELOXIO DA LECTURA

Mario Vargas Llosa pronuniou estas fermosas palabras sobre a LECTURA ao recoller o Premio Nobel.

"Aprendí a leer a los cinco años, en la clase del hermano Justiniano, en el Colegio de la Salle, en Cochabamba (Bolivia). Es la cosa más importante que me ha pasado en la vida. Casi setenta años después recuerdo con nitidez cómo esa magia, traducir las palabras de los libros en imágenes, enriqueció mi vida, rompiendo las barreras del tiempo y del espacio y permitiéndome viajar con el capitán Nemo veinte mil leguas de viaje submarino, luchar junto a d’Artagnan, Athos, Portos y Aramís contra las intrigas que amenazan a la Reina en los tiempos del sinuoso Richelieu, o arrastrarme por las entrañas de París, convertido en Jean Valjean, con el cuerpo inerte de Marius a cuestas. La lectura convertía el sueño en vida y la vida en sueño y ponía al alcance del pedacito de hombre que era yo el universo de la literatura. Mi madre me contó que las primeras cosas que escribí fueron continuaciones de las historias que leía pues me apenaba que se terminaran o quería enmendarles el final. Y acaso sea eso lo que me he pasado la vida haciendo sin saberlo: prolongando en el tiempo, mientras crecía, maduraba y envejecía, las historias que llenaron mi infancia de exaltación y de aventuras."

Vargas Llosa puido pronunciar o seu discurso pero o Nobel da Paz entregouse a unha cadeira baleira, porque nin a persoa a quen correspondía recollelo, o disidente chinés Liu Xiaobo, puido saír do cárcere para acudir a Oslo, nin Pequín autorizou a saída de ningún familiar de Liu para recoller o seu premio. Hai uns días falabamos dos DEREITOS HUMANOS, en China parece que non saben deles.
O galardón foi outorgado a Liu Xiaobo "pola súa longa e pacífica loita polos dereitos humanos en China", dixo Jagland, presidente do comité do Nobel en Noruega " a súa ausencia e a dos seus familiares son unha mostra máis do necesario e apropiado do premio".O encarcerado activista chinés Liu Xiaobo afirmou hoxe non ter "inimigos" nin sentir "odio" cara ao réxime chinés. "O progreso político neste país non parará e chegará unha futura China libre, escribiu no discurso de aceptación do Nobel da Paz 2010, lido pola actriz norueguesa Liv Ullmann no Concello de Oslo . Esperamos e desexamos que o soño de Liu se faga realidade.
.

13/12/10

UNHA COUSA CHAMA A OUTRA

Playing with light - Mon ami le robot from Cube Creative on Vimeo.

EN SERIO, PERO MENOS.....

Seguro, seguro que máis dunha vez pasou na vosa casa. Estabades a falar e de pronto...