Queremos agradecervos todas as mostras de agarimo e condolencia pola perda repentina da nosa compañeira Mª Dolores.
Nós, non só sentimos a perda dunha gran compañeira, senón tamén o baleiro dunha guía entusiasta e entregada.
Lembrámola cunhas verbas que sabemos ela apreciaba.
Camiñan descalzas polas rochas,
fantasmas de sal habitan as sombras,
saben que as últimas mareas
esqueceron na praia os restos do naufraxio.
As mulleres recollen cada noite
os tesouros de auga, líquidos e fráxiles,
rebélanse contra a Historia,
constrúen co mar as estatuas
que nunca permanecen.
As mulleres de sal, con sargazos de sombras,
xorden das últimas mareas
e tecen tesouros de auga cada noite
contra a Historia.
Elas, que saben o efémero permanece.
“Das últimas mareas”
Ana Romaní
Nós, non só sentimos a perda dunha gran compañeira, senón tamén o baleiro dunha guía entusiasta e entregada.
Lembrámola cunhas verbas que sabemos ela apreciaba.
Camiñan descalzas polas rochas,
fantasmas de sal habitan as sombras,
saben que as últimas mareas
esqueceron na praia os restos do naufraxio.
As mulleres recollen cada noite
os tesouros de auga, líquidos e fráxiles,
rebélanse contra a Historia,
constrúen co mar as estatuas
que nunca permanecen.
As mulleres de sal, con sargazos de sombras,
xorden das últimas mareas
e tecen tesouros de auga cada noite
contra a Historia.
Elas, que saben o efémero permanece.
“Das últimas mareas”
Ana Romaní
.jpeg)
