LOIS PEREIRO

Luis Ángel Sánchez Pereiro, LOIS PEREIRO , naceu en Monforte de Lemos en 1958, no seo dunha familia "atípica ". O seu pai era licenciado en Dereito e traballou de avogado pero non estaba a gusto na profesión e decidiu montar unha cristalería. A súa nai foi mestra na República. Na súa casa amaban os libros por iso Lois e os seus irmáns: Xosé Manuel e Inés, tiñan conta nas librerías de Monforte. Din que a súa era unha familia que cría na igualdade e liberdade entre os membros a pesar de vivir nunha vila e baixo a dictadura franquista. Lois estudou bacharelato no colexio dos Escolapios de Monforte, onde vivía agás nos veráns que pasaba en O Incio, coas avoas Balbina e Emilia, o avó Manuel e o tío Pepe. Rematou o bacharelato, e con 17 anos marcha a Madrid a estudar Socioloxía, pero, ao parecer, non era o seu, así que volve a Monforte e traballa na empresa do pai un tempo, logo volve á capital do Estado para estudar idiomas. Alí con Antón Patiño, Manuel Rivas e o seu irmán Xosé Manuel funda, a revista Loia. En Madrid, entre 1975 e 1978, escribiu Poemas para unha Loia, libro póstumo que recolle versos publicados na revistado mesmo nome. En Madrid tamén gozou da Transición e a Movida; partiu cara a Centroeuropa onde descubriu as novas vangardas. Volveu trazando plans de futuro ata que en 1981 o veleno da enfermidade entrou no seu corpo e na súa vida para levalo a "durmir non desastre". Enfermo, de volta en Galicia, entrou en contacto cun grupo de poetas e participou en varias antoloxías coma De amor e desamor e colaborou non mantemento dá revista Luzes de Galiza, onde publicaría os oito primeiros capítulos dá novela inconclusa Naúfragos do Paraíso. En vida só publicou dous poemarios: Poemas 1981/1991 e Poesía última de amor e enfermidade
O 24 de maio de 1996, despois de doce anos de loita contra a enfermidade sida? envelenamento por aceite de colza? acabou coa súa pobre resistencia. Os seus osos repousan nun outeiro da alta montaña de Lugo no Incio. Moi preto do camposanto, prosegue en pé a casa familiar onde xogou, leu e argumentou de neno, cando comezaba a descubrir o mundo. Sobre a súa tumba o epitafio que el mesmo escribiu:
Cuspídeme enriba cando pasedes por diante do lugar onde eu repouse, enviándome unha húmida mensaxe de vida e de furia necesaria.

O poeta resucitado

More PowerPoint presentations from Biblioiris

RECURSOS AQUÍ (Letras Galegas 2011)