O 15 de novembro do 1999, a Conferencia Xeneral da Unesco proclamou o 21 de marzo como Día Mundial da Poesía. Un dos fundamentos desa decisión foi a nece-sidade de recoñecer e dar un pulo aos movementos poéticos nacionais, rexionais e internacionais, e promocionar a diversidade das linguas, coa idea de que a literatura é parte constitutiva da subxectividade humana.

A poesía es un feixe de resonancias universais. (...)

A diversidade poética bríndanos outra maneira de dialogar. Permítenos des-cubrir que todos e cada un de nos, en calquera punto da Terra, compartimos os mesmos interrogantes e sentimentos. É unha faceta da nosa liberdade, é da nosa humanidade. (...)

A poesía é unha voz que resoa polo mundo, sen fronteira nin barreira. É un medio de correspondencia, de coñecemento e descubrimento dos outros, dos seme-llantes. (...)
O descubrimento dun novo poema constitúe un acto de inmersión na lingua, pero tamén na emoción e na sensibilidade do outro, por moi distante que se encontre en termos xeográficos.
Sra. Irina Bokova

Directora General de la UNESCO


Fagamos dela un novo camiño cara a PAZ
Si hai poesía empre haberá esperanza porque, como dixo Bécquer:

....................
mentres haxa no mundo primavera,
haberá poesía!
..................
mentres haxa un misterio para o home
haberá poesía!
..................
mentres haxa esperanzas e recordos,
haberá poesía!..................