PANXOLIÑA AO NON USO

Panxoliña laica e xitana

Vente, amigo!, imos ver
ao home novo que vai nacer.
O valor e a fortuna
van pelexar por lle abrir o berce.
É tan vivo e tan gracioso
que non lembrarás mirar se é fermoso.

Vente, neno!, imos ver
a este sol novo que quere nacer.
Vente a ver como brotou
chama viva do lume apagado.

Chorará sen fundamento
e esquecerase cando estea contento.
Non comprende o churumbel,
pero tampouco nós a el.

Vente, prima!, imos ver
a lúa nova que empeza a crecer.
Vente a ver como saíu
rama fresca de árbore partida.

Non poderá ver o futuro,
pero saberá vivir inseguro.
Será igual a outro calquera
pero ao seu estilo e ao seu xeito.

Vente, amigo!, imos ver
a fonte clara que rompe a correr.
Vente, amigo!, imos ver
se o home novo puidera nacer

Chicho Sánchez Ferlosio

En castelán, como foi escrita a panxoliña e cantada por Amancio Prada. Non é irreverente, o mellor amigo do home é o que ides ver nas imaxes.