Páginas

19/3/11

A NOSA PEQUENA HOMENAXE

GABRIEL CELAYA

1 comentario:

  1. Que triste que non se lle dera a consideración mericida! Non se pensa no poeta, ao que parece, senón no proveito político. Aínda lembro como o descubrín: chegache un día cun CD de Paco Ibañez e outro de Serrat e estivemos escoitando unha música que non era a nosa, pero gustounos a tod@s e ao día seguinte pedinche un libro de poemas. Primeiro foi Miguel Hernández e enganchoume, logo Celaya, Lorca, Machado, Neruda .... Non eran da biblioteca eran os teus, os que nos dicías que te ensinara a ler a túa querida profesora de literatura, María Victoria Moreno. Que tempos! M.

    ResponderEliminar