Onte, 30 de outubro, como sabedes, cumplíronse os 100 anos do nacemento do grande poeta que foi Miguel Hernández. O curso pasado traducimos algún dos seus poemas, fixemos unha exposición cos seus libro e con outros relacionados con el e recitamos, pero hoxe queremos volver a lembralo porque o merece, porque foi un home sinxelo e un amante da lectura, porque, sen formación académica, dende o seu posto de vixía das ovellas, perdido no monte leu e leu e chegou a ser o autor de poemas que nos emocionan tanto como o que segue:
Para ver moito máis só tedes que ir aquí, en Trafegando ronseis sempre hai moito que ver e aprender.
Grazas pola xenerosidade das túas palabras.
ResponderEliminarSaúdos
Levaba tempo sen pasar por aquí porque ando con exames, pero Carla faloume de Miguel Hernández e xa sabes que dende que o descubrín o curso pasado non teño unha gran debibildade por el. Como sempre escoitei e lin moitas veces cada parte e collín o libro que me regalache e, como me dicías, na poesía atopei acougo. Non vas facer máis traducións?
ResponderEliminarXa sabes que son Marta verdade?